Het voorbije weekend was behoorlijk druk, het begon al met de vrijdagavond. In de Opera stond Yevgeni Onegin van de Russiche romanticus numero uno Alexander Poeshkin op het programma.
De opera die Tjaikovski van het meesterwerk had gemaakt, miste volgens de inleider de ironie die Poeshkin in de roman in verzen had gestopt. Yevgeni Onegin is het voorbeeld van een nutteloze, overbodige rijke stedeling die zijn tijd verdoet met rondlummelen en vrouwen versieren. Vergelijk hem maar met het toonbeeld van Russisch nietsdoen, Oblomov.
Wanneer Onegin op het platteland in contact komt met Tatjana, raakt die tot over haar oren verliefd. Onegin is echter niet geïnteresseerd, meer zelfs hij wijst het meisje botweg af. Het verhaal heeft nog een aantal verwikkelingen maar kort verteld komt het erop neer dat Onegin vele jaren later arm en berooid opnieuw in contact komt met de vrouw die hij ooit afwees. Zij is rijk en wel getrouwd met een generaal en voelt haar hart wel opspringen bij het zicht van Onegin, maar nu wijst zij de man af.
De 19de eeuwse setting van de opera van Tjaikovski is in de Vlaamse Opera vervangen door een grauw Sovjet-realisme. En dat werkt volgens mij helemaal niet. Bovendien is de figuur van Onegin zeer negatief neergezet en vind je het maar terecht dat Tatjana de man aan het einde een schop onder zijn kont verkoopt. Wat zag zij trouwens als jonge vrouw in dat langharig stuk onbenul? De eindscene waarin de personages elkaar ontmoeten op een soort volkscongres met veel militair vertoon vind ik helemaal nietszeggend.
Wat de opera gelukkig rechthoudt is de muziek van Tjaikovski, hij heeft op basis van russische volkse melodiën prachtige aria's geschreven. Ook de koorpartijen zijn zeer mooi. De zangers en zangeressen hebben allemaal mooie stemmen en dat is echt een plezier om te horen.
Ik heb er wel zin in gekregen om Poeshkins verhaal eens te gaan lezen. Ik hooorde dat de zanger die Onegin vertolkde het personage ook vroeger al heeft gezongen en vond dat hij hier onrecht werd aangedaan. Eens kijken wat Poeshkin heeft geschreven...